Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Beste mensen

Op 21 maart mag u weer gebruik maken van uw recht om te stemmen.
Om u te helpen bij uw keuze maakt de Joint-Politics enige uitzendingen met politici om hun standpunten toe te lichten.

Wij doen dit door middel van vragen van luisteraars maar ook door punten aan te kaarten als: wonen, gezondheid en economie.
In januari zijn wij begonnen met de partijen BIJ1, Jazie Veldhuyzen, de Piratenpartij,  Jelle de Graaf, en dat kunt u hier terug luisteren:

https://www.youtube.com/watch?v=jZ37gnsLzE4&t=24s

Zaterdag 17 februari:

17 februari @Joint_Politics met @Meltem__Kaya @d66amsterdam, @JoyceHeijningen @PvdDAmsterdam, @taimounti @Denk_Amsterdam en @RientsHofstra Column @geogabbi: http://www.krapuul.nl/samenleving/wonen-2/2680490/amsterdam-noord-is-bijzonder-en-dat-moet-zo-blijven/ … van 15.00 tot 17.00 uur.

 Hosts: @AnasCortezReina @NineGmusic @madchillyred en gesproken column door @VandijkenE bij @SALTOamsterdam

Terug te luisten op deze link of op StadsFM

103.3

 https://www.salto.nl/stadsfm/

Vriendelijke groet:

Joint- Politics 

Nationaal Zorgfonds

Beste mensen

Omdat wij het niet langer pikken om ons te laten uitkleden door de zorgverzekeraars. 
Een regering die u verplicht om bij een particulier bedrijf een verzekering af te sluiten.
Bent u het ook zat?
Sluit u dan aan bij het Nationaal Zorgfonds en reken af met grootverdieners in de zorg.

Omdat: 

1. Zorg voor en van iedereen
2. Geen boete op ziek zijn
3. Geen eigen risico

Hieronder staan twee links, een met de uitzending over het Nationaal Zorgfonds met apotheekhoudend huisarts Bart Bruijn en gezondheidsvoorlichter Carmen Kleinegris.
Zij vertellen waar het omgaat bij het Nationaal Zorgfonds en geven antwoord op vragen van luisteraars.

De tweede link is van het Nationaal Zorgfonds en u kunt zich daar aanmelden. Het is gratis en verplicht tot niets. Hoe meer mensen hoe groter de vuist die wij kunnen maken!

Bent u het zat dat uw geld gaat naar dure reclame, managers en directeuren? Teken dan en doe mee!

Omdat ik ervan overtuigd ben dat het anders moet heb ik allang getekend: nu u nog! 




                                                Anaïs Cortez- Reina
                                                NineG Music
                                                Madchillyred 
                                                Redactie Joint- Radio-Joint Politics





Uitzending Joint- Politics van 21 juliJoint- Politics van donderdag 21 juli


https://www.youtube.com/watch?v=5cymfM67f2w


Hier kunt u tekenen voor het Nationaal Zorgfonds! 

https://nationaalzorgfonds.nl/

Geraniums!

Ik kon mijn ogen haast niet geloven, volgens het C.P.B. is er vanaf 2018 in een nieuw kabinet
zo maar ineens 5 miljard beschikbaar om leuke dingen voor de mensen te doen.
Hoe wrang voor de kwetsbare groepen, zoals ouderen in bejaarden of verzorgingshuizen, die de afgelopen jaren hier de prijs voor hebben betaald.
Een mooi voorbeeld is het tehuis dat in onze wijk gevestigd is.
Deze mensen hebben al in moeten leveren op de zorg die aan hen geleverd werd.
Opnieuw krijgen zij nu te maken met het bezuinigingsbeleid, alle vaste medewerkers zijn ontslagen, de consequentie is dat praktisch alle activiteiten vervallen. Ook het nuttigen van maaltijden in het restaurant is straks niet meer mogelijk.
Men probeert nu verder te gaan met vrijwilligers, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Dikwijls zijn het ouderen of mensen met een beperking, zonder reëel uitzicht op een baan, welke nu het werk op zich nemen.
Maar dat is niet altijd mogelijk, soms zijn er een paar mesjokke regels van hogerhand die dit niet toestaan.
Hoe dan ook, de toekomst van de bewoners van dit complex zal voornamelijk bestaan om in hun kamertje voor het raam achter de geraniums te gaan zitten.
De tijd van leuke dingen doen komt helaas voor deze groep te laat.

Vandaag te gast Hugo die zijn overpeinzingen op 'DedagelijkseSpiegel' schrijft. 

' Linksom' Door Gerard Bosman!

Beste partijgenoot,
De PvdA zat de afgelopen jaren in een regering die niet genoeg gebracht heeft om trots op te zijn. Laat u niet in de war brengen door de speech van Diederik Samsom gisteren op ons congres. Halve waarheden, gegoochel met cijfers en het domweg van problemen waarmee honderdduizenden Nederlanders, die in 2012 hun hoop op onze partij gesteld hadden, iedere dag mee geconfronteerd worden, acht jaar na de start van de crisis.
Diederik claimt dat dit kabinet ons weer uit de crisis heeft gehaald, door ‘de motor van vooruitgang weer te repareren’. De waarheid is dat het kabinet door bezuinigingen en lastenverhogingen de crisis juist verdiept heeft en het herstel vertraagd, terwijl we juist investeringen in duurzame groei en werk hadden beloofd. Ook de oorzaken van de crisis zijn onvoldoende aangepakt: alle cijfers staan op oranje voor de volgende crisis. Diederik claimt dat het goed gaat met de werkgelegenheid: nog nooit waren er zoveel banen! Maar die banen zijn vooral kleine flexbaantjes, ‘slecht werk’ in de woorden van Lodewijk Asscher, zonder enige vorm van bestaanszekerheid. Daardoor zitten er in de cijfers van Diederik ook veel mensen met twee of meer banen. In werkelijkheid werken we in uren minder dan in 2008. En degenen die werkloos werden in de crisisjaren zijn dat nog bijna allemaal. Ouder dan 45 jaar? Dan kan je vergeten in ons land om nog aan het werk te komen. Jonggehandicapten zitten thuis op bank en zijn uit de werkloosheidscijfers verdwenen, tegenprestaties en het ontijdig sluiten van de sociale werkvoorziening leiden tot verdringing aan de toch al extra krappe onderkant van de arbeidsmarkt. Het kabinet heeft honderdduizenden banen vernietigd door bezuinigingen, met name in de zorg, en met name weer aan de onderkant van de arbeidsmarkt. De daling van de werkloosheid is maar zeer beperkt – slechts 5000 in het laatste kwartaal, terwijl er nog ruim 1 miljoen mensen graag aan het werk willen.
Diederik claimt ook dat dit kabinet de lusten en de lasten eerlijk verdeeld. Maar de werkelijkheid is dat schrijnende armoede én abjecte rijkdom nog steeds toenemen. De ongelijkheid groeit, in inkomen én vermogen. Het belastingplan geeft het grootste deel van de 5 miljard (!) euro weg aan mensen die het niet nodig hebben en die het geld uit onzekerheid oppotten. Den Uyl streed nog samen met de vakbeweging voor ‘centen in plaats van procenten’, maar nu propageerde de PvdA fractie exact het omgekeerde! In het grootbedrijf stikt het van het geld, maar onze bedrijvenbelasting is nog steeds idioot laag. Vermogen wordt nauwelijks extra belast. Eén op de tien van de mensen in de bijstand zitten er al 15 jaar in. Diepe, blijvende armoede, zonder enig toekomstperspectief, maar met dagelijkse vernederingen. Onder ouderen neemt de armoede toe: ieder jaar groeit het aantal AOW-ers dat aanvulling uit de bijstand nodig heeft, en pensioenkortingen dreigen door idiote rekenregels van dit kabinet. Door de pensioenleeftijd in tijden van hoge werkloosheid te verhogen krijgen steeds meer ouderen bijstand voorafgaand aan hun pensioen en een pensioengat. Het aantal problematische schulden groeit nog steeds: één op de vijf huishoudens heeft ermee te maken. En door het leenstelsel is m.n. de doorstroom vanuit het mbo naar het hbo dramatisch gedaald, en nemen de kansen om van een dubbeltje een kwartje te worden weer verder af.
In de zorg hebben we een ware kaalslag gepleegd bij de thuiszorg, de huishoudelijke hulp, en de dagbesteding, ‘eigen kracht’ is verworden tot ‘eigen verantwoordelijkheid’, de wachtlijsten in de jeugdzorg nemen weer toe, de marktwerking leidt tot risicoselectie en geldverspilling, de uitvoering van de PGB’s is een puinhoop en de eigen risico’s rijzen de pan uit. Reparatie komt weliswaar traag en deels tot stand, maar ondertussen is het vertrouwen in een kwaliteit-verbeterende transitie bij de burgers vervlogen.
Door niet te doen wat nodig is – in banen, in verdeling van inkomen en vermogen, in armoedebestrijding, in voldoende sociale woningen, in goede zorg – is er nu ook minder draagvlak voor solidaire opvang van vluchtelingen en komen mensenrechten onder druk. Het tekort aan banen en woningen is niet de schuld van vluchtelingen, maar van decennia lang verkeerd nationaal beleid – beleid dat wij nu ook verdedigen en maar heel zwakjes weten bij te buigen.
Volgens Diederik moeten we ophouden hierover te tobben en juist trots zijn. Sorry Diederik, ik ben het niet en jij zou het ook niet moeten zijn. Aan je bevlogenheid ligt het niet, en ik weet dat jij en je fractiegenoten iedere dag keihard werken, en af en toe is er echt wel een succesje om trots op te zijn, maar de koers is verkeerd. Het op koers houden van een in zichzelf onrechtvaardig en niet effectief beleid brengt alleen op de korte termijn en alleen onder de Haagse kaasstolp stabiliteit, maar veronachtzaamt dat de crisis zich juist, op langere termijn en breed in de samenleving, verdiept. Werk staat ten onrechte niet op één, ongelijkheid is niet of nauwelijks bestreden en in plaats van schouder aan schouder tegen onrecht te strijden van mensen die door fout beleid en pech in de problemen zitten, lult de PvdA in abstracties. Niet mensen, maar systemen en stelsels staan centraal. Overal in Europa klinkt de roep om verandering. Een oproep om afscheid te nemen van een conservatief neoliberaal bezuinigingsbeleid. Een radicaal ander beleid is nodig en wordt door steeds meer burgers gevraagd, maar onze partijleiding blijft autistisch doordrammen.
Natuurlijk, je wijst op de ‘lastige coalitiegenoot’, met wie ander beleid moeilijk te realiseren is. Maar jij had die coalitiegenoot in een vloek en een zucht na de verkiezingen in 2012 gekozen. Je had aan de VVD je woord gegeven, en chanteerde ons daarmee tot en met het strafbaar stellen van de meest weerloze mensen, illegale daklozen. Natuurlijk, andere coalities waren moeilijk geweest, en ze worden steeds moeilijker, maar je hebt het niet eens geprobeerd, je hebt de afgesproken samenwerking met andere linkse partijen meteen opgeblazen, en – het meest belangrijkste – je hebt volgens mij niet eens meer zelf het vertrouwen dat onze idealen en ons eigen programma kiezers weet te mobiliseren. Op die manier gloort er inderdaad nooit een progressieve meerderheid.
De crisis kwam van rechts en wij werken nog steeds mee aan rechts beleid, omdat de marketeers in onze partij maar blijven zeggen dat voor links beleid geen meerderheid is te krijgen. In plaats van draagvlak en vertrouwen te bouwen voor een andere, linkse politiek, leiden we daarom nederlaag na nederlaag. De partijleiding lijkt nu de gelederen gesloten te hebben, kost-wat-kost zitten we de rit samen uit. Maar het kost heel veel. Ons land gaat steeds verder kapot door verdeeldheid en gebrek aan hoop en inspiratie, en onze partij staat op een all-time dieptepunt, qua vettrouwen van kiezers, qua ledenaantal en qua ideologische verwarring.
Hans Spekman wees op onze mooie linkse verhalen: Van Waarde, het rapport Melkert, ons Europees verkiezingsprogramma. Maar het was veelzeggend dat Diederik het daar niet over had. Het mantra van het kost-wat-kost uitzitten van deze coalitie maskeert de ideologische tegenstelling die er met de neoliberale vleugel in onze partij natuurlijk wel degelijk is. Daarom hebben alle mooie, linkse plannen voortdurend alleen maar betrekking op de periode na maart 2017, na de volgende verkiezingen. Het is een vlucht vooruit, zie ook de plannen voor de Klimaatwet en (de volledig uit de lucht komende) investering van 10 miljoen euro in het onderwijs die Diederik dit weekend buiten het congres (tot zover de ledendemocratie) bepleitte. En de investeringen in de maakindustrie, die hij vandaag in zijn zondagsbrief bepleitte, maar die hij ook al in 2012 had beloofd, maar waar hij tot nu toe niets concreets aan gedaan heeft.
Diederik denkt kennelijk dat de kiezer gek is. Dat hij nog een keer geloofd wordt in een campagne waarin links beleid door hem gepropageerd wordt. Maar Diederik is, hoewel hij inderdaad in 2012 steeds een voorbehoud heeft gemaakt over wat hij waar kon maken, het symbool geworden van ‘links lullen en rechts poetsen’. Maar zoals Schaeffer ooit zei: ‘in gelul kan je niet wonen’ – het komt op de daden aan. Zeggen en doen, pleiten en stemmen – ze liggen vaak te ver uit elkaar. Iedere keer steekt er een storm van protest en cynisme op, zie ook de motie over het PGB dit congres en die over de uitvoering van het kinderpardon. Bart van Bruggen van de JS hield een pleidooi voor meer urgentie om Van Waarde ook nu in het beleid daar meer zichtbaar mee te doen. Het werd weggezet als een bureaucratische oefening om op te schrijven wat ze nu al het doen zijn, terwijl de – tegen de zin van fractie en partijbestuur – aangenomen motie in feite een oorvijg is die vraagt om verandering van beleid. Bart verwees naar het clublied van Feyenoord met ‘hand in hand kameraden’, maar ook het ‘geen woorden maar daden’ verdiend in dit verband vermelding. Het was typerend voor het autisme in onze partijleiding dat Diederik met geen woord reageerde op het aannemen van deze motie.
Steeds meer leden in de partij laten hun ontevredenheid blijken. Een kwart van de stemmende leden stemde op mij bij de kandidaatstelling voor het partijbestuur, vele moties die afgewezen werden door de partijleiding werden wel aangenomen of met minieme meerderheden net verworpen. Er gloort verandering, maar ik vrees dat het front van Diederik, Jeroen, Hans en Lodewijk er alles op alles aan zal doen dat in ieder geval tot aan maart 2017 tegen te houden. Na de onvermijdelijke verkiezingsnederlaag zal het debat over de oorzaken van de nederlagen dan losbarsten.
Diederik zou toejuichen als er straks tegenkandidaten zijn als lijsttrekker. Ik hoop het ook, maar waarschijnlijk om andere redenen. Ik hoop het omdat ik dus niet trots ben op dit beleid. En omdat ik het niet wil verdedigen. En omdat Diederik zijn speech in het congres bij mij juist minder vertrouwen gaf in zijn capaciteiten om het vertrouwen van de kiezer te herwinnen en dan wel goed beleid te gaan uitvoeren. Daarom bleef ik ook zitten bij het rituele applaus aan het einde van het congres. En ik hoop dat er andere aansprekende kandidaten opstaan die een ander verhaal tegenover dat van Diederik durven en kunnen uitdragen.
Zo’n kandidaat moet problemen van gewone mensen herkennen, erkennen en aanpakken. Niet meer wegkijken of mooipraten. We moeten ons weer sterk maken voor een open linkse aanpak uit de crises, ons verbinden met partijen en organisaties die inhoudelijk dicht bij ons staan, en van daaruit geloofwaardige politiek bedrijven. Het zal even duren, maar alleen dan maken we kans dat de kiezers ons weer weten te vinden en ons hun vertrouwen schenken. Alleen vanuit eigen kracht en geloof in eigen kunnen hebben coalities zin. Dat is ook ‘positief links’: Het is tijd dat onze partij en links in het algemeen, haar zelfvertrouwen hervindt, maar niet door autistisch de problemen te ontkennen maar door in woord én vooral daad te werken aan linkse oplossingen, die wel echt werken. Dat geeft pas echt hoop aan linkse mensen. Alleen vanuit een herwonnen zelfvertrouwen kan de sociaal-democratie een nuttige en zeer gewenste bijdrage leveren aan een hernieuwde linkse samenwerking. Alleen dan versterken we vanuit onze PvdA het linkse strijdtoneel. Nu de SP werk probeert te maken van een nieuw meer democratisch leiderschap, GroenLinks dat al gevonden lijkt te hebben, is het hoog tijd dat dit ook in onze PvdA gerealiseerd wordt.
Het is een andere droom dan die van Diederik. Ook ik heb u daarbij nodig. Dus vraag ik u, hier, doe met me mee, dan gaan we gezamenlijk, schouder aan schouder, vechten voor herstel van onze linkse waarden in onze politieke praktijk. Op naar de toekomst, met de PvdA linksom!
Fijne zondag,
Gerard Bosman

De kat krabt de krullen van de trap!

Het internet is een apart medium en met veel rare maar ook heel veel leuke kostgangers. Heb er mensen leren kennen van wie ik veel geleerd heb in de afgelopen jaren. Helaas ook mensen die er alleen maar op uit waren om zichzelf te profileren maar dat ging dan wel ten koste van mij. Dit soort mensen heb je overal en soms filter je ze er zo tussen uit, maar andere keren is het moeilijk om iemand te doorgronden in 140 tekens.

Een aantal mensen is druk bezig met het vechten tegen onmenselijke wetten zoals bv. wat betreft de zorg en zij maken zich, terecht, zorgen om de vreselijke stijging voor mensen die hoge uitgaven hebben aan ziektekosten.
Zij maken zich zorgen om het PGB dat mensen niet uitbetaald krijgen of over mensen die verstoken van hulp zijn omdat geen instantie om hun geeft. Het zijn vaak mensen die in de gezondheidszorg zitten of eraan gelieerd zijn op een of andere manier. Ben trots op deze mensen omdat zij hun kop uitsteken voor ons allemaal.
Prachtige mensen die zich inzetten tegen korting op de Wajong of kostendelersregeling maar ook tegen het rigide regime dat de ziektekostenverzekering ons aandoet, om maar wat te noemen: uw eigen huisarts. Hierdoor maakt men van ons niets anders dan poppetjes waaraan te verdienen valt.

 Weer andere mensen maken zich druk om de politiek en doen het op hun eigen manier: door nieuws en columns op het net te zetten. Vaak met een ongezouten mening maar wel actueel en doordacht. Mensen die door een aantal obscure figuren aan de paal genageld, worden zoals een jeugdvriend van mij. Zeer belangrijk is om niet alles te geloven wat men op het net schrijft. Sommige mensen profileren zich graag als iemand die de wijsheid in pacht heeft en van daaruit meent zich het recht toe te mogen eigenen om anderen zwart te maken. Ze zijn niet te vertrouwen en als u ze ooit een geheim heeft toegekend: maak u maar niet ongerust want zij gooien het open en bloot op de sociale media. 

 Neem zoiets als twitter b.v daar zitten mensen die gore onwaarheden en seksueel getinte blogs schrijven. Waarom doet men dat? Tja vraag het maar aan een psycholoog want ik weet het niet. Soms kan het zijn dat iemand dement aan het worden is waardoor alle remmen wegvallen. Het kan ook zijn dat iemand een narcistische inslag heeft en denkt dat hij/zij 'geroepen is om de 'waarheid' te verkondigen. Ach, ik denk maar dat het beter is om dat hele gebeuren met een kilo zout te nemen en als u zoiets leest of er het slachtoffer van bent dan eerst maar eens zeggen: 'De kat krabt de krullen van de trap” en dan pas reageren want het is zo makkelijk om een trap na te geven.

Zorgelijke zorg…

Ja, ik ben één van die velen die zich zorgen maakt om de zorg. Als ik hoor en zie hoe er visieloos wordt gekort op budgetten, dan krijg ik de schrik van mijn leven. Ik denk dan: wat als ik nu zorg nodig heb?

Als ik hoor dat huisartsen het werk moeten doen, wat eerst medisch specialisten hebben gedaan, denk ik: mooi. Specialistische zorg dichtbij huis. Maar als ik dan hoor dat zij daarvoor nog niet eens 20% krijgen van het bedrag wat medisch specialisten zouden krijgen, heb ik daar toch moeite mee. Want zeg nu zelf: het lijkt dan wel of de huisartsen de dumphal van de specialistische zorg zijn geworden.

Wat mij ook blijft bevreemden is dat de huisartsenzorg 94 % van de totale zorg op zich neemt, en dat de kosten ± 6 % is van de totale zorguitgaven en dat de minister met veel wantrouwen de huisartsenzorg benadert. In de wet staat geschreven dat huisartsen concurrenten van elkaar zijn.  Daardoor mogen ze niet met meer dan 8 huisartsen tezamen onderhandelingen voeren met zorgverzekeraars. Dit is zo enorme onzin, omdat:

Huisartsen geen concurrenten van elkaar zijn omdat zij de basiszorg leveren en dit wijkgebonden doen. Ze hebben te maken met richtlijnen van het aantal patiënten die zij in de praktijk mogen hebben. Tevens bieden zij de zorg aan volgens de richtlijnen bereikbaarheid en beschikbaarheid. Omdat ook de zorg die huisartsen bieden laagdrempelig is, is de vertrouwensband tussen patiënt en zorgprofessional cruciaal en de ‘Klik’  tussen patiënt en huisarts is daarom belangrijk. De mens is uniek en zal daarom bij zijn/haar karakter een laagdrempelige vertrouwenspersoon uitzoeken.

Maar eigenlijk geldt de professionele vertrouwensband voor elke relatie tussen patiënt en zorgprofessional in de zorg.

Als we naar de PGB kijken; het is toch niet meer normaal dat de betalingen van zorgverleners bijna half mei nog niet of nog niet geheel is geregeld. De ambitie van de staatssecretaris heeft toch gefaald?

Ook naar nieuwe beschikkingen kijkend, zie je dat veel zorgverzekeraars de PGB afkeuren en vinden dat er ZIN voor in de plaats moet komen. Eigen regie in de zorg, wat het kabinetsbeleid voor ogen heeft, komt hierdoor te vervallen. Wat triest is. Eigen regie maakt de mens zelfredzamer. En zelfredzaamheid is van belang om het vertrouwen van de patiënt in zichzelf te vergroten. Dus… blijf af van de PGB!

De uren van ondersteuning van ouderen, zoals huishoudelijke hulp, wordt tot het uiterste naar beneden afgeroomd. Hierdoor wordt het kabinetsbeleid, om ouderen meer thuis te laten wonen, onder druk gezet. De kans is groot dat de vereenzaming onder ouderen zal toenemen. Depressieve klachten zullen meer worden bij ouderen.  Gaan wij zo met de ouderen om die ook voor ons land hebben gezorgd?

Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen.  Het huidig kabinetsbeleid aangaande de zorg is zorgelijk. Ik hoop dat snel het roer omgaat en een andere minister en staatssecretaris aan het roer gaan staan.

Dit is geschreven door Eugénie Godeau en verscheen eerder op wordpress.com

Het was feest in de straat

Het was feest in de straat en alle buren waren aanwezig. Sommige buren hadden de straat mooi schoon gemaakt en er zouden toespraken komen en ook muziek.

Op afgesproken tijd kwamen de buren bijeen en sloegen zich trots op de borst omdat zij ook hadden bijgedragen aan het feest.

Buren die jaren met elkaar overhoop hadden gelegen dronken samen wijn en wiegde mee op de tonen van het orgel wat speciaal voor deze gelegenheid uit de mottenballen was gehaald.

Vanuit mijn raam keek ik naar de feestende gemeenschap en er drong zich een bittere gedachte aan mij op: nee ik zou mij niet aansluiten bij de feestende gemeenschap.

Het was feest in de straat, maar alle vlaggen konden de kogelgaten in de muren niet verhullen. Nog de beelden die zich in mijn hoofd hadden vastgezet. Beelden van mensen die uit hun huizen waren gesleurd en in vrachtwagens als vee werden afgevoerd. Mijn grootouders hadden mij deze verhalen zo vaak verteld dat het een levendige film was geworden die zich nog vaak in mijn gedachten afspeelde. Het verhaal van kleine Ies die met zijn Polenpet mee moest ondanks de smeekbeden van mij oma.

Ik zag de buren, die nu heer en meester waren van een prachtig oud pand, vrolijk het glas heffen met de buurman die mij verleden week nog vertelde dat hij op de PVV stemde want al dat islamitische tuig maakte de buurt kapot. Dat pand was in het bezit van hun familie gekomen doordat de oorspronkelijke joodse bewoners op transport waren gezet. Wat zij aan schatten in hun huis hadden was buit van het 'pulsen'.

Toen er een paar joodse bewoners terug kwamen na de bevrijding waren zij alles kwijt en niemand die zich daar aan stoorde. 

Het was feest in de straat maar niet voor mij. Hoe kan je bevrijding vieren als je mensen nog steeds gevangen wil houden met dezelfde fascistische ideeën als in W.O. II? Voor mij waren die kogelgaten het bewijs waar fanatisme, haat en uitsluiting toe kunnen lijden.

Het kan voor mij pas feest in de straat zijn als wij bij die kogelgaten zweren dat het nooit meer zal gebeuren om medemensen met haat te bejegenen en wij elkaar niet zullen uitschelden of vernederen. Wij hoeven het niet eens met elkaar te zijn, niets menselijks is ons vreemd, maar wij kunnen wel elkaar respecteren en vooral elkaars standpunt en geloof. Laat het een feest worden van begrip en respect en dan kom ik achter de gordijnen vandaan en vier het feest mee.