Het is niet zo leuk meer! Waar vroeger
mensen zich konden opwinden over onrecht en ellende is daar nu
onverschilligheid voor in de plaats gekomen. 'Wij' zijn belangrijk en
het gaat nu even minder met 'ons' dus hebben wij geen tijd meer voor
een ander. Ieder voor zich en God voor ons allen, alhoewel die ik ook
weer voor verschillende geloven en mensen is.
Ontwikkelingslanden krijgen ook de
rekening gepresenteerd van de slechte economie hier. In plaats van te
helpen wat iedereen ten goede komt laten wij ze aan hun lot over.
Tja, wij moeten eraan verdienen, wat kan je anders verwachten van een
land met een koloniaal verleden zoals Nederland. Trouwens het is nog
niet zo lang terug dat een minister-president opriep om weer terug te
gaan naar die goede oude V.O.C mentaliteit.
Een aantal jaren terug voelde mensen
medelijden met anderen die het minder goed getroffen hadden: wij
probeerden humaan te zijn. Nu zou je kunnen zeggen dat meer dan de
helft het niet kan schelen wat er met een ander aan de hand is.
Slechts een handjevol idealisten wil nog in de benen gaan om iets
voor een ander te doen.
Ken het geval van een vrouw die 24 is
en maar geen werk kan krijgen. Helaas maar zij kan niet terug vallen
op WW omdat zij op jaarcontract werkte en net voordat zij een vast
contract zou krijgen ontslagen werd. Het bedrijf heeft liever jonge
meisjes die kosten minder. Zij zou eigenlijk naar de sociale dienst
moeten, maar durft het niet omdat zij lichamelijk niet elk werk
aankan en is bang dat zij dan toch gedwongen gaat worden tot werk wat
zij eigenlijk niet door haar lichamelijk probleem aankan. Haar eigen
beroep is wegbezuinigd omdat buurthuizen de problemen van het
bezuinigen ondervinden.
Wij hebben een arbeidsmarkt waar je als
medemens, met een naam die niet direct Pieterse of Jansen is,
moeilijk aan werk komt. Je solliciteert maar vaak krijg je niet eens
een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. Dit is weer koren op de
molen van xenofobe partijen die vervolgens in de media breed kunnen
uitmeten dat: 'Dat allochtonen' te lui zijn om te werken en liever
een uitkering halen.
Mensen die asiel zoeken moeten we al
helemaal niet hebben: allemaal gelukszoekers die hier op onze zak
komen leven. In kampen worden ze gestopt en ze moeten mensonterende
behandelingen ondergaan. Ach, het zijn vaak toch criminelen zegt de
xenofobe partij. Dat onderhand door de witte boorden criminaliteit
hier in aanzien staande heren onze centen opsouperen laat een aantal
mensen liever buiten beschouwing. Terwijl deze asielzoekers voor
crimineel worden uitgescholden kijkt men gretig naar een echte
crimineel die over zijn 'loopbaan' mag komen vertellen op de
televisie.
Wij laten ons beduvelen door politici
die ons slechts kennen in tijd van verkiezingen en als ze eenmaal op
hun troon zitten de kiezer niet meer kennen. Slechts stemvee voor hun
eigen doeleinden gebruikt. Ze voelen zich vaak verheven en van de
jovialiteit, die wij mee mochten ondervinden toen ze onze stem
wilden, is vaak niet veel meer over. Konkelen met elkaar en af en toe
een optreden bij het een of andere programma met twee heren.
Trouwens, het lijkt dat veel journalisten ook naar het 'midden' zijn
getrokken en van het zoeken naar de waarheid, wat je van een
journalist verwacht, is niet veel meer over.
En zo draait de wereld door in
Nederland waar wij allang niet meer sterk en sociaal zijn. Waar
aanpakken en niet doorschuiven betekent dat er mensen gedwongen naar
de voedselbank moeten. Niet iedereen komt meer vooruit en heeft een
nieuw vertrouwen. De daad bij het woord voor de verandering heeft ook
geen 50 pluspunten meer. Wij houden niet meer vast aan onze idealen
en wij laten ze wegcijferen. Waarom? Omdat wij moeten zien te
overleven en daarbij helemaal op ons zelf aangewezen zijn want van
wie valt nog wat te verwachten: De koning, religieuze instellingen,
de minister-president of de ministers? Laten wij op onszelf
vertrouwen en dat uiten in het helpen en klaar staan voor elkaar,
onze idealen afstoffen en er zijn voor de mensen die het nodig
hebben! Liever de barricaden op dan ons laten verleiden met: Hun
Brussel, ons Nederland.