Brief van de heer Henk Jansen Fysiotherapeut

Geachte volksvertegenwoordiger,

Het NZa advies is een doodsteek voor de vorming van een level playing field in de zorgmarkt 
U heeft allemaal kunnen lezen dat de NZa adviseert om de verplichting van een restitutiepolis af te schaffen.Onze minister is samen met ACM ( Autoriteit Consument en Markt ) en NZa ( Nederlandse Zorg autoriteit ) de afgelopen maand het land ingetrokken om het gesprek aan te gaan met de zorgaanbieders. De bedoeling hiervan is om beter inzicht te krijgen in hoe de zorgmarkt zich ontwikkelt. Bij alle bijeenkomsten komt standaard naar voren dat de zorgaanbieder zich niet gehoord voelt. Steeds wordt gemeld dat ACM en NZa geen mogelijkheden aanreiken om meer evenwicht in de zorgmarkt te bewerkstelligen.  
De zorgmarkt kent drie partijen. De zorgverzekeraar, de patiënt en de zorgverlener. Tussen deze drie partijen moet er een evenwicht ontstaan. De eerste 8 jaren van dit proces is er een steeds grotere machtsongelijkheid ontstaan. Hierbij is alle macht gegeven naar de zorgverzekeraar. Ook de politiek bemerkt dit omdat haar kiezers (de patiënten) steeds vaker geconfronteerd worden met het falende zorgmarktsysteem. Daarom wil onze minister in gesprek met de zorgaanbieders.

Tijdens de bijeenkomst heb ik de NZa, de heer Eitel Homan (verzekeraars) en minister Schippers mijn schriftelijke aanbevelingen overhandigd ter bestudering. In dit rapport geef ik concrete voorbeelden voor verbetering, die eenvoudig te realiseren zijn. Met het invoeren van deze maatregelen zal de zorgmarkt kunnen harmoniseren.

Wanneer u nu als volksvertegenwoordiger de aanbeveling van de NZa opvolgt, dan zal dit leiden tot een nog groter machtsverschil tussen de zorgverzekeraar enerzijds en de consument/zorgaanbieder anderzijds. Ik stuur u bij deze de aanbevelingen, die ik de minister en NZa heb aangeboden, toe. Dat mijn aanbevelingen bij de NZa nog niet geland zijn mag blijken uit het feit dat een NZa medewerker deze week in een telefonisch gesprek liet weten dat de NZa helemaal niet zit te wachten op een “Level Playing Field”
Ik hoop dan ook dat u als volksvertegenwoordiger deze aanbevelingen wel ter harte wilt nemen. Maar het belangrijkste is dat u artikel 13 niet aantast en het restitutietarief in de zorg handhaaft. 

Hoogachtend

Henk Jansen

Fysiotherapeut

Geachte volkvertegenwoordiger,

Mij is uit diverse reacties van Kamerleden maar ook uit publicaties in kranten gebleken dat er onvoldoende inzicht is aan uw kant, inzake de invoering van het marktprincipe binnen de zorg. Ik en met mij duizenden fysiotherapeuten maken ons zorgen over de kwaliteit en toegankelijkheid van onze zorg. De oorzaak van onze zorg is niet de invoering van het marktprincipe. Het ontbreken van een level playing field is waar ik mij zorgen over maak. Het onbeperkt macht geven aan de zorgverzekeraars en de beperkingen die de ACM legt aan de zijde van de zorgverleners verstoort het ontstaan van een reguliere markt. In deze mail neem ik mij de vrijheid om u een paar adviezen te geven. Deze adviezen zijn bedoeld om een begin te maken van een evenwichtige zorg markt. Alleen een evenwichtige markt kan toegankelijkheid en kwaliteit borgen en daar is het ook u om te doen, neem ik aan.

De NZa heeft in 2010 een document geschreven: 'Good Contracting Practices'. Dit document zou ertoe moeten leiden dat partijen op een eerlijke manier met elkaar onderhandelen. Maar in de praktijk gaat het heel anders. Hier ontbreekt het namelijk aan een level playing field, Daarin kan verandering worden gebracht als:

1. De zorgverzekeraar zijn aanbieding doet op een zodanig tijdstip dat er tenminste 6 weken over zijn voor het beantwoorden van vragen, het doen van tegenvoorstellen, kortom voor het onderhandelen. Nu worden vaak termijnen van 3 à 4 weken genomen en dat is in de praktijk gewoon veel te kort. Bij de zorgverzekeraar werken maar een paar onderhandelaars, en hun agenda's staan ook nog boordevol afspraken. En dan is het voor fysiotherapeuten toch vaak slikken of stikken, omdat zorgverzekeraars deadlines stellen. En als je dan geen overeenstemming hebt bereikt krijg je domweg geen overeenkomst.

2. De zorgverzekeraar zijn aanbieding doet op een moment dat de restitutietarieven voor ongecontracteerde zorgaanbieders bekend zijn. Want pas dan kunnen fysiotherapeuten beoordelen of ze willen tekenen voor het contract, dan wel hun patiënten willen vragen om bij te betalen. Maar daarvoor moet je weten wat de patiënten dan moeten bijbetalen. Bijbetalingen van 50 % worden heel lastig. Maar bijbetalingen tot maximaal 20 % zijn nog wel een reële optie voor de patiënt. Op dit moment is het zo dat zorgverzekeraars hun aanbieding doen zonder dat deze voorwaarden bekend zijn . En dan kun je niet inschatten wat de consequenties zijn van niet tekenen. Pas wanneer je bereid bent om niet te tekenen ontstaat er een onderhandelingssituatie.

3. De zorgverzekeraar zijn polisvoorwaarden en tarieven inzake restitutiepolissen eerder kenbaar maakt, in ieder geval op het moment dat de aanbiedingen aan fysiotherapeuten worden verzonden. Want ook dat speelt een rol bij het beoordelen van het contracteeraanbod. Het komt vaak voor dat patiënten bereid zijn een naturapolis om te zetten in een restitutiepolis als ze daardoor dezelfde fysiotherapeut kunnen behouden. Ook dit speelt een rol bij de beoordeling van het contractvoorstel.

4. De zorgverzekeraar het begrip 'marktconform' bij restitutiepolissen beter invult. Nu zeggen ze domweg dat het gecontracteerde tarieven zijn. Deze zijn ten eerste veel te laag en ze verschillen ook van zorgverzekeraar tot zorgverzekeraar (met een verschil van wel 40 %). Wat heb je eraan als zorgverzekeraars bij een restitutiepolis toch maar die contracttarieven betalen? 'Marktconform' is een veel ruimer begrip. Dat betekent de prijs die een patiënt bereid is te betalen en die onderbouwd kan worden. Er is sprake van vrije tarieven, en dan is het dus ook van belang dat zorgverzekeraars die een restitutiepolis hebben redelijke tarieven betalen. En die zijn soms hoger dan het gecontracteerde tarief.

Er is een wijziging in artikel 13 van de zorgverzekeringswet op komst. Onderdeel daarvan is dat zorgverzekeraars hun tarieven voor niet gecontracteerde zorgaanbieders kunnen terugschroeven tot nihil. Als dat gebeurt is het hele level playing field weg en hebben zorgaanbieders niets meer te vertellen.

Op dit moment zijn zorgverzekeraars niet verplicht de restitutietarieven kenbaar te maken voordat ze aanbieden. Dit is een nieuwe situatie, omdat de minister wil dat vanaf volgend jaar zorgverzekeraars 6 weken voor het eind van het jaar aangeven met wie zij een contract hebben afgesloten. Dan moeten de contractaanbiedingen tijdig de deur uit. Vaak voordat de polisvoorwaarden bekend zijn. Zorgverzekeraars zeggen dat het bij die polisvoorwaarden gaat om marktgevoelige informatie, waarbij Prinsjesdag ook een rol speelt. En zo blijven we in een kringetje ronddraaien.

De administratieve lastendruk, die door de zorgverzekeraar wordt geëist slokt een groot deel (25 tot 33 %) van de behandeltijd op. Zorgverzekeraars verwijzen steeds naar de beroepsstandaard welke de branchevereniging KNGF voorstaat. Deze standaard (Kwaliefy) is reeds twee jaar geleden naar de prullenbak verwezen door zowel de zorgverzekeraars, alsook door bijna alle leden van het KNGF. Op dit moment wordt er gewerkt aan een nieuwe beroepsstandaard die in de praktijk wel werkbaar is.

Zorgverzekeraars blijken niet bereid te zijn iets te willen doen aan deze overkill van administratieve druk. En zo ontstaat een papieren tijger waar geen enkele consument iets aan heeft. De enige die er baat bij heeft is de manager van de zorgverzekeraar, die een overvloed aan management input kan verzamelen waardoor zijn eigen positie binnen het zorgstelsel gelegitimeerd lijkt.

Met vriendelijke groet,

Henk Jansen

Fysiotherapeut te Rijssen

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De heer H. Jansen is op donderdag 17 april in een uitzending van Zembla te zien. De uitzending gaat over de schending van de privacy door Zorgverzekeraars.

Economie van het vertrouwen

Weer een meldpunt. Harder straffen. Meer en betere controle. Telefoontaps. Internetverkeer monitoren. Allemaal voor uw veiligheid! Wordt u daar ook wel eens moe van? Ik wel.

Het zijn roerige tijden, we gaan van crisis naar crisis lijkt het wel. De schuldencrisis, de Euro-crisis, de bankencrisis, om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Alle crises hebben echter één ding gemeen, een gebrek aan vertrouwen. Burgers vertrouwen politici niet, politici burgers niet, banken worden niet vertrouwd, het financiële systeem vertrouwen we niet meer en ga zo maar door. Het zijn ook altijd anderen die fout zijn, die niet te vertrouwen zijn, die graaiers zijn. Dit moet anders kunnen, dus bij deze een opzet voor hoe ik dat voor me zie.

Vertrouwen is niet iets wat je zo maar terug wint, zeker niet als het gebrek daaraan zo breed aanwezig is in de samenleving. Daarom is het tijd voor een aantal grote veranderingen. Ik geloof niet  de Economie

Tegenwoordig lijkt het slechts om de economie te draaien, meer specifiek om economische groei. Economische groei wordt al tijden aangedragen als de oplossing voor zo’n beetje elk probleem. Toegegeven, economische groei heeft voor velen een beter leven tot gevolg gehad, maar het heeft zeker niet alle problemen opgelost. Eerst moet de taart groter, dan valt er meer te verdelen. Met dergelijke argumenten jaagt men economische groei na. Naast dat eeuwige groei me onmogelijk lijkt, zouden we ons misschien eens moeten afvragen waarom we steeds meer, meer, meer willen? Willen we niet allemaal gewoon een fijn leven? Waarom dan doorgaan met een systeem waarbij slechts enkelen enorm profiteren? Hoe kan het toch zo zijn dat je nog niet zo lang geleden als gezin goed kon leven van 1 inkomen terwijl dat er tegenwoordig eigenlijk al twee moeten zijn?

In mijn wereld zal er geen aandacht zijn voor economische groei, des te meer voor het welzijn van een ieder. Volgens mij hebben we inmiddels een punt bereikt waarop dat voor een ieder haalbaar zou moeten kunnen zijn. Wat daar voor nodig is, is een andere verdeling van de reeds vergaarde rijkdommen. 

Mijn eerste voorstel is dan ook een onvoorwaardelijk inkomen voor een ieder. Een basisinkomen geeft een ieder vrijheid, of in ieder geval de mogelijkheden daartoe. Vrijheid om werk te doen dat je wilt, of om meer vrije tijd te besteden aan interesses. Juist nu lijkt me een uitstekende tijd om dat te doen. De werkloosheid blijft maar stijgen en het is maar de vraag of met de huidige ontwikkelingen wat techniek betreft nog anders gaat worden. Steeds meer zaken worden overgenomen door computers. En waarom ook niet? Het zou ons de mogelijkheid kunnen geven meer tijd aan ontspanning te besteden. Reizen, sporten, muziek maken, noem maar op.

Bijkomend voordeel van een onvoorwaardelijk basisinkomen is dat er geen controle hoeft plaats te vinden en dat er geen andere uitkeringen hoeven te zijn. Het hele spectrum aan uitkeringen en de bijbehorende bureaucratie is daarmee verleden tijd.

Alles boven het basisinkomen, daar zal belasting over betaald moeten worden. Verder kan je je afvragen of een vermogen van meerder miljoenen of zelfs miljarden nodig of wenselijk is. Dit kan wat mij betreft dus wel wat meer belast worden.

Zonder economische groei kom je op 1 punt wel in de knoei, rente. Door rente groeit de geldhoeveelheid maar door, zonder dat er iets tegenover staat. Dit maakt groei dus noodzakelijk. Afschaffen dus die rente. Geld maakt geld heb ik altijd maar iets vreemds gevonden. Hoogstens een vaste vergoeding bij het aangaan van de lening lijkt me meer dan voldoende. Misschien zijn er ook wel andere vormen zonder rente mogelijk, dat laat ik graag aan u over.

Banken zouden zich bezig moeten houden met waar ze voor opgericht zijn. Het zou voor de stabiliteit bovendien niet verkeerd zijn als er naast de euro lokale munten bestaan. Denk bijvoorbeeld aan de herinvoering van de gulden of munten die alleen in de regio te gebruiken zijn, met de nodige financiële instellingen die er bij passen. Op deze manier zijn we niet meer afhankelijk van één financieel systeem. Dergelijke munten zullen ook goed zijn voor een meer lokale economie voor de dagelijkse behoeften, een stuk gezonder dan fabrieksvoedsel.

Politiek

Politiek zijn het ook roerige tijden. Het ene kabinet na het andere valt. Vertrouwen is laag en de kiezer zweeft meer dan ooit. Het grootste probleem? De kiezers hebben niet het idee serieus te worden genomen door de politiek en ik denk dat ze daar gelijk in hebben. Als je al mee mag praten is het via een referendum waar je voor of tegen een voorstel mag stemmen. Zelfs dan moet je nog hopen dat ze iets met de uitslag doen. Ook dit moet en kan anders. Meer inspraak voor burgers dus. Waarom is het normaal dat in Den Haag en Brussel talloze dure lobbyisten rondlopen terwijl burgers eigenlijk alleen tijdens de verkiezingen hun inbreng kunnen hebben? En hoe wenselijk is dat eigenlijk, al die lobbyisten en beperkte inbreng van de burger?

Wat ik voorstel is om van de Eerste Kamer een Kamer te maken waarin de burger vertegenwoordigd is. Niet door volksvertegenwoordigers, maar door het volk zelf. Loot een aantal mensen uit de bevolking in voor een functie in de Eerste Kamer. Geef deze mensen toegang tot kennis en informatie die politici nu ook hebben en laat de samenstelling rouleren. De invloed van lobbyisten zal op deze manier minder zijn, net als die van politieke partijen. Als je het ene moment degene bent die regeert en het volgende moment degene over wie geregeerd wordt zal je meer geneigd zijn naar de lange termijn en het algemene belang te kijken. Een ieder zou hier voor in aanmerking komen, dus een goede beloning kan daarbij niet ontbreken. Ik kan me voorstellen dat dit uiteindelijk zo goed bevalt dat meer organen op deze manier ingericht worden. Hierbij valt zeker te denken aan de vele controle organen die er tegenwoordig zijn, vaak bevolkt door het 'old boys network'. Loot voor dergelijke functies mensen om dit te doen en je hebt een veel kritischer en objectievere toezichthouder.

Op lokaal niveau zou je hetzelfde kunnen doen met de raad. Een andere mogelijkheid is dat je per project wat mensen loot die mee mogen beslissen/ adviseren.

Bijkomend voordeel van dit systeem is dat het nog een probleem oplost. Mensen hebben tegenwoordig veel te veel het idee dat de overheid stuurt en burgers dwars zit bij initiatieven van onderaf. Binnen dit systeem zal dit niet meer het geval zijn en is de overheid ondersteunend aan initiatieven van onderaf.

Onderwijs

Binnen het onderwijs stoort mij eigenlijk maar één ding heel erg: het constant streven naar excellentie en de vele lijstjes die dit tot gevolg heeft. Laat men zich richten op goed onderwijs. Verder hoor ik nogal eens dat het bedrijfsleven meer invloed zou moeten hebben op het onderwijs. Dit lijkt me een zeer slecht idee en zal in mijn ideale wereld dan ook niet het geval zijn. Als dat al het geval zou zijn dan op zijn hoogst bij enkele beroepsopleidingen. Met name het wetenschappelijk onderwijs moet daar van verschoond blijven.

Het is tegenwoordig zover dat wetenschappelijke onderzoeken die de opdrachtgever niet aanstaan niet gepubliceerd worden. Dit kan en mag niet goed gevonden worden. In mijn ideale wereld is de wetenschap dan ook zo onafhankelijk als maar mogelijk is. Kwaliteit van onderzoek zal voorop staan, niet kwantiteit. Het aantal citaten? Lekker belangrijk, wat is de betekenis van het onderzoek dat gedaan is, veel belangrijker. Het doel van wetenschap voor een opdrachtgever is toch over het algemeen aantonen dat een bepaald middel werkt, terwijl in mijn wereld wetenschap staat voor het aantonen dat iets niet klopt. Meer invloed van het bedrijfsleven op de wetenschap zal mijns inziens dan ook leiden tot een minder innovatieve maatschappij. Dus naast een onafhankelijke wetenschap pleit ik voor meer fundamenteel onderzoek, in plaats van minder.

Verder zou de nadruk van het basisonderwijs liggen op het ontwikkelen van personen en minder eenzijdig op rekenen en taal.

Zorg

Dit onderwerp is niet mijn specialiteit. Wat mij wel opvalt is dat men zegt dat de zorgkosten de pan uit rijzen, maar dat men de oplossingen vooral zoekt in hoe dat betaald kan worden. Dit lijkt me niet logisch. In mijn wereld zal iedereen de zorg verdienen die hij verdient, hoe dat precies aan te pakken laat ik vooralsnog aan u over. Met die nieuwe politiek zal er in ieder geval ruimte zijn voor eigen initiatieven. 

Ruimtelijke ordening

Ook hier zal een omslag moeten plaatsvinden. Bouwen in de wei moet minder aantrekkelijk worden, met 20 mln. vierkante meter aan leegstand zijn er nogal wat mogelijkheden met de bestaande bouw. Herbestemmen en herontwikkelen zullen voorop moeten staan, betaalbaar wonen ook. De HRA zal stapsgewijs afgeschaft moeten worden. En wat voor de politiek in het algemeen opgaat, gaat zeker voor de ruimtelijke ordening op. Gemeenten zullen minder sturend zijn en meer ondersteunend aan initiatieven van onderaf. Verder zal bouwen niet meer vooral als investering moeten worden gezien. In plaats van vraag- of aanbod gericht mag er slechts afnemersgericht gebouwd mogen worden.

Milieu

Uiteraard kan het milieu niet ontbreken in deze visie. Hier ben ik ook vrij simpel in, we zullen af moeten van de olie en gasverslaving. En wat is er nu mooier dan gebruik te maken van energiebronnen die niet op raken? Op dit moment zal de focus vooral op het opslaan van groene energie moeten zijn. Gerichte subsidie op bepaalde soorten van energie lijkt me niet wenselijk, omdat dat nieuwe vormen in de weg zal staan. Alle ruimte voor innovatie dus.

Wat voedselproductie betreft zal het meer richting de natuur moeten gaan. Lokale producten met respect voor dier en natuur.

Veiligheid

Ook hier kan ik kort over zijn. Tegenwoordig denkt men alles te moeten controleren en volgen, het lijkt de voormalige DDR wel. Wie wil dit? Weg ermee dus, desnoods door zelf een nieuw internet op te bouwen dat niet is aangesloten op het huidige. Privacy en vertrouwen staan in mijn wereld voorop.

Dus zegt u het maar? Doorgaan op de ingeslagen weg en steeds meer controle en hardere straffen accepteren? Een maatschappij beheerst door wantrouwen? Of wordt het tijd voor nieuwe fouten, maar dan op basis van vertrouwen dat deze veranderingen in één keer zullen plaats vinden, toch zal ik hier vooral het eindbeeld beschrijven. 

Door: 

Gert Jan Kerssies

Twitter:
GJK @GJK1979