Het was feest in de straat en alle
buren waren aanwezig. Sommige buren hadden de straat mooi schoon gemaakt en
er zouden toespraken komen en ook muziek.
Op afgesproken tijd kwamen de buren
bijeen en sloegen zich trots op de borst omdat zij ook hadden
bijgedragen aan het feest.
Buren die jaren met elkaar overhoop
hadden gelegen dronken samen wijn en wiegde mee op de tonen van het
orgel wat speciaal voor deze gelegenheid uit de mottenballen was
gehaald.
Vanuit mijn raam keek ik naar de
feestende gemeenschap en er drong zich een bittere gedachte aan mij
op: nee ik zou mij niet aansluiten bij de feestende gemeenschap.
Het was feest in de straat, maar alle
vlaggen konden de kogelgaten in de muren niet verhullen. Nog de
beelden die zich in mijn hoofd hadden vastgezet. Beelden van mensen
die uit hun huizen waren gesleurd en in vrachtwagens als vee werden
afgevoerd. Mijn grootouders hadden mij deze verhalen zo vaak verteld dat het een levendige film was geworden die zich nog vaak in mijn
gedachten afspeelde. Het verhaal van kleine Ies die met zijn Polenpet mee moest ondanks de smeekbeden van mij oma.
Ik zag de buren,
die nu heer en meester waren van een prachtig oud pand,
vrolijk het glas heffen met de buurman die mij verleden week nog
vertelde dat hij op de PVV stemde want al dat islamitische tuig
maakte de buurt kapot. Dat pand was in het bezit van hun familie gekomen doordat de oorspronkelijke joodse bewoners op transport waren gezet. Wat zij aan schatten in hun huis hadden was buit van het 'pulsen'.
Toen er een paar joodse bewoners terug kwamen na de bevrijding waren zij alles kwijt en niemand die zich daar aan stoorde.
Het was feest in de straat
maar niet voor mij. Hoe kan je bevrijding vieren als je mensen nog
steeds gevangen wil houden met dezelfde fascistische ideeën als in W.O. II? Voor mij waren die kogelgaten het bewijs waar fanatisme,
haat en uitsluiting toe kunnen lijden.
Het
kan voor mij pas feest in de straat zijn als wij bij die kogelgaten
zweren dat het nooit meer zal gebeuren om medemensen met haat te
bejegenen en wij elkaar niet zullen uitschelden of vernederen. Wij
hoeven het niet eens met elkaar te zijn,
niets menselijks is ons vreemd,
maar wij kunnen wel elkaar respecteren en vooral elkaars standpunt en
geloof. Laat het een feest worden van begrip en respect en dan kom ik
achter de gordijnen vandaan en vier het feest mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten