zaterdag 27 oktober 2012

De pedosmurf

Zo, dat had niemand aan zien komen: smurfenopstand! Het was alweer een tijdje vredig in smurfenland na de oorlog met de caramelhuiden. En mensen begonnen zich te vervelen en zochten ruzie met elkaar, de rode smurfen tegen de blauwe en die weer tegen de meeuwsmurfen. De groene smurfen zaten er een beetje verloren bij en zochten naar nieuwe manieren om zich weer omhoog te smurfen. Dat was niet echt makkelijk en de zwerf- smurfen deden het zelfde als altijd en alhoewel ze voor de rozerode smurfen hadden gestemd en hun wensen en verlangens niet uitkwamen, draaide zij weer met alle winden mee en hadden geen schuld. Het sukkelde een beetje aan in het dorp en er gebeurde niet veel tot op een dag een gefortuneerde smurf opstond en beschuldigingen ging uiten. Deze gefortuneerde smurf was erg boos over een stuk grond waar hij met de kruiwagen fabriek een strijd over had en de rechter-smurf in zijn nadeel zou hebben beslist. Dus deze smurf zwaar gefrustreerd, begon nu alle soorten van beschuldigingen te uiten die een eigen leven begonnen te lijden.

Arme smurfen ze raakte helemaal de kluts kwijt en veel smurfen waren zeer ongelukkig met alles wat er gebeurde.
Gargamel zou een pedofilie hoofdkwartier hebben waar een prins smurf zich over gaf aan bacchanalen tezamen met een groepje van vrienden waaronder zelfs een oude burgervader van de smurfen werd genoemd. Er werd zelf van een satanische moord gesproken waarbij het pedo-seks net een rol speelde en de hoge baas van de rechter betrokken zou zijn. Het was vreselijk en mensen ontkenden bij het leven en smurfen die liever eerst wachten tot er duidelijk bewijs was werden ook voor pedo-smurf, of althans van beschermer van de pedo-smurf uitgemaakt. Nee veel vriendschap was er niet in het smurfendorp.

Op een mooie dag liep ik door het dorp en zag verscholen achter een dikke bramenstruik een smurf zitten die recht voor zich uit staarde. Betwijfel enkel of hij iets zag want toen ik hem nader bekeek zag ik een glazige, afwezige blik in zijn ogen. Terwijl ik op de grond ging zitten vroeg ik aan de smurf; “Waarom zit jij hier en ben je zo triest'? De smurf keek mij aan en vertelde mij het volgende verhaal. Hij was ooit als kleine smurf het slachtoffer van zo een pedofiel geweest en durfde amper alleen zijn huis uit. Jarenlang had hij het verzwegen en draaide aardig mee in de smurfenmaatschappij tot hij na een ongeluk met een kruiwagen niet meer verder kon en terwijl de mannelijke verpleeg- smurf hem wilde wassen gilde hij het uit van ellende en al zijn pijn, verdriet en frustratie kwamen eruit. Langzaam aan wist hij weer iets van zijn leven te maken maar het was nooit zo als het had kunnen zijn. Iedere keer weer als er verhalen over pedofilie los kwamen kroop hij weer in zijn schulp en zijn verdriet achtervolgde hem tot in zijn dromen. Hij keek mij aan terwijl een traan een vochtig spoor op zijn blauwe huid achterliet: 'Begrijp mij goed vrouw- smurf, ik ben de eerste die wil dat ze mensen die zich afgeven met dit soort mensonterende zaken oppakken maar ik ben ook bang van de hetze en hysterie die dit soort verhalen veroorzaken. Het bangst ben ik nog voor de gedachtes die in de hoofden van mensen rondspoken. Tja vrouw- smurf laat het snel voorbij zijn en laat het ophouden om over mijn hoofd, nee lichaam te praten of het een artikel in de supermarkt is. Er zijn zeer integere smurfen die het uit de eerlijkheid van hun hart doen om smurfen zoals ik te helpen en de dader(s) achter de tralies te krijgen maar er zijn er ook die het alleen maar doen om de sensatie”. De smurf trok zich terug onder de bramenstruik en ik stond op met een ander kijk op dit soort zaken, niet van de dader maar van het standpunt van een smurf met een traan die langzaam probeerde de draad weer op te pakken.

Pedofielen moeten gestraft en de zwaarste straf die er is want dit is erger dan moord, een moord zonder lichaam. Laten wij alleen er om denken dat deze smurf niet de enige smurf is en dat er nog veel smurfen met dezelfde ellende luisteren en iedere keer opnieuw hun verdriet beleven. Laat men zoeken naar zware bewijzen zodat de dader niet alleen in een blaam loopt maar ook echt berecht gaat worden. En laten wij erom denken dat wat wij zeggen gegrond, integer en vol van mededogen voor het slachtoffer moet zijn.

3 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een pedofiel maakt de zorgeloze jeugd van een kind kapot. Het is zonder dat een kind zich moet schamen, omdat hij/zij een slachtoffer is geweest van een monsterlijke pedofiel, waartegen een kind machteloos is.
    Sommige mensen willen graag de pedofielen bestrijden om dit allemaal te laten stoppen, maar door constant alleen maar van de zijlijn te roepen hoe slecht pedofielen zijn, bereik je niets mee. Erger nog, je confronteert de slachtoffers, die dit horen, opnieuw met al deze berichten. Waardoor angst en schaamte opnieuw naar boven komen.
    Het is beter om de zaak stilletjes te onderzoeken tot er harde bewijzen zijn gevonden, zodat de dader inderdaad berecht kan worden. Maar ondertussen is het beter de slachtoffers te steunen, die helaas al zoveel schade hebben opgelopen.

    Heel mooi blog, Anaïs. Het zet je echt aan het denken

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen