maandag 25 augustus 2014

Marina uit Donetsk

Mijn buurvrouw uit Donetsk wilde ook haar verhaal vertellen en dan niet een verhaal over moeilijke onderwerpen maar hoe de mensen daar lijden onder wat oorlog brengt.
Marina woont in een klein dorpje in Spanje en haar familie woont in Donetsk. Helaas kan ik geen achternaam of foto neerzetten omdat het haar familie zou kunnen schaden.

Donetsk was altijd een mooie stad volgens Marina en er was veel industrie en groen. Helaas is deze stad nu een oorlogsgebied geworden waar mensen in schuilkelders zitten en niet weten wat er morgen kan gebeuren Het scenario zoals dat in Joegoslavië was. Mensen zijn bang en insuline, brood en water is een steeds schaarser artikel. Ook is er weinig internet bereik en mensen die in het buitenland wonen kunnen slecht verbinding met hun achtergebleven familie krijgen. Alleen in het centrum van Donetsk is dat nog mogelijk. De Russische televisie is uit de lucht gehaald.
'Veel propaganda op de televisie in EU en VS maar nergens krijgt men te horen van de Oekraïnse vrijwilligers die goed betaald krijgen om te vechten en zelfs een bonus krijgen voor iedere dode Oekraïner van Russische afkomst' zegt Marina
Marina is verdrietig want zij wil geen oorlog en is bang voor haar familie. Ze begrijpt niet waarom de wereld alles gelooft wat Kiev zegt over de situatie daar en zij is bang dat schaliegas meer telt dan mensenlevens. Over dat schaliegas zegt men dat er 50 jarige contracten zijn afgesloten. Volgens haar is het een groot gevaar en kan het rampen zoals die van Tsjernobyl veroorzaken. 

Marina verteld dat mensen op de daken witte kruisen hadden geschilderd met witte vlaggen als teken dat zij burgers waren en dat niet werd gerespecteerd. Helaas bestaat een groot gedeelte van het leger uit jonge jongens van 18 jaar die voor hun nummer moeten opkomen en niet kunnen schieten en Marina vindt dat er meer doden vallen dan noodzakelijk is. Volgens haar komt dit ook omdat er in de wijde omtrek vaak geen ziekenhuis of medische hulppost is.

Marina is verdrietig en denkt aan haar familie en vrienden in haar land. Zij is bang en het laat de waanzin van oorlog zien. Gewone mensen moeten weer lijden onder de geldzucht van wapenhandelaren en machtswellust van wereldlijders en economische belangen die zwaar wegen. Helaas maakt het ook van gewone nette mensen moordmachines die hun tegenstander niet meer zien als de gewone man die zij zelf ook zijn. Hoelang duurt het voor Marina en familie ook de wapens opnemen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten